شبی که من گریه اش گرفت

شاید اشتباهم اینه که وقتی دلخور میشم میخندم انگار نه انگار دلم شکسته نمیدونم چرا ولی عادت ندارم نشون بدم از دست کسی ناراحتم لابد فکر میکنن سادم نمیفهمم یا برام مهم نیس ولی اگه بخوام تک تک دلخوریامو از تک تک آدمایی که در طول روز باهاشون مواجه میشم انقدر بی شماره ک خستتون میکنم نمیدونم چرا درک و شعور و فرهنگ یه سری آدما انقدر پایینه نمیدونم چرا واقعا برام گنگه این مسئله مث اینکه منم باید مث خودشون باشم نمیدونم اگ رفتارای خودشونو با خودشون کنم چ واکنشی نشون